Geschiedenis

1 februari 2010 - Ho Chi Minh City, Vietnam

Hallo allemaal,

Vanmorgen ben ik om 7.15 op pad gegaan en toen was het al warm. Maar ik ben toch langs een flink aantal bezienswaardigheden gewandeld in de loop van de ochtend. Waaronder een aantal koloniale gebouwen van de Fransen. Het postkantoor (nog steeds in gebruik) is echt prachtig. Daarin zitten twee muurschilderingen uit die tijd (eind 1800). De ene laat de telegraafverbindingen zien en de andere hoe Saigon er toen uitzag (een flink stuk kleiner dan nu kan ik wel verklappen).

Ernaast staat de Notre Dame, die in de verste verte niet lijkt op zijn grote zus in Parijs, behalve dan dat deze ook twee torens heeft. Daar tegenover zit een koffieding (zoiets als Starbucks) en daar heb ik op het terras een ontzettende lekkere ijskoffie gedronken als een pauze in de wandeling. Er kwam een Vietnamese dame bij me aan tafel zitten van een jaar of 30 en daar raakte ik mee in gesprek en zij bleek in Zweden gestudeerd te hebben. Een masterdegree in iets maritiems wat ik niet helemaal kon volgen, maar ze was ook in Rotterdam geweest. En een heleboel andere Europese plaatsen. Erg leuk gesprek gehad over van alles en nog wat. Ze vertelde bijvoorbeeld dat ze blij was weer in Vietnam te wonen, want ze betaalt nauwelijks belasting en dat zou ze in Zweden wel (veel) moeten doen. Aan de andere kant snapte ze ook wel dat daardoor in Europa een heleboel dingen goed geregeld zijn, wat hier weer niet zo is. Voor mij nieuw is dat ze hier een beleid hebben van maar 2 kinderen per paar. Als je meer kinderen krijgt, moet je een boete betalen.

Zij kreeg toen een oproep dat haar computer weer in bedrijf was en dat ze weer moest komen werken (de reden dat ze daar toevallig zat) en ik ben weer verder gegaan met mijn wandeling. Ik ben toen beland bij het herenigingspaleis. Een gebouw met een grote geschiedenis. De details staan in mijn reisgids en die heb ik even niet bij de hand, dus dat komt later (heb ik ook nog iets te vertellen als ik weer thuis ben ;-)). Wat er vooral leuk aan was: het is helemaal ingericht in de jaren 60 en 70 stijl. Geweldige meubelen en een soort schuilkelder met allerlei kaarten met oorlogstoestanden. Veel interessanter dan ik van te voren had gedacht. Ik heb speciaal voor mijn broertje foto's gemaakt van tanks, een straaljager en een helicopter (die allemaal in de tuin stonden, uiteraard) en van de kamer van de president met kaarten.

En toen werd het zo heet dat ik maar weer terug naar het hotel ben gegaan. Voor morgen heb ik een tourtje geregeld, waarover morgenavond meer.

Groeten, Tanja

8 Reacties

  1. Eva Beekman:
    1 februari 2010
    Hoe heet het nou: Ho Chi Minh City of Saigon? Ik ben niet zo op de hoogte met de Vietnamese geschiedenis, behalve dat de Amerikanen daar aardig hebben huisgehouden en dat het een Franse kolonie is geweest.
    Leuk, dat onverwachte gesprekje met die Vietnamese dame. Ik wist niet dat er een kindbeperkingsbeleid was. Ik dacht dat dat alleen in China was.

    Groet,
    Eva
  2. Tanja:
    1 februari 2010
    @ Eva: Ik weet ook niet veel meer van de geschiedenis te produceren dan dat. En het heet dus officieel HCMC en onofficieel Saigon. En omdat dat een stuk makkelijker in de mond ligt, gebruik ik die ook maar.
    Wat ik nog wel weet (uit de reisgids) is dat Ho Chi Minh een soort vader des vaderlands was, maar helemaal niet opgehemeld wilde worden. Ik heb zijn mausoleum in Hanoi bezocht en dat is echt een megalomaan gevaarte. Ik vermoed dat hij er ook niet echt blij mee zal zijn dat een hele stad naar hem vernoemd is...

    Groeten, Tanja
  3. Lilian:
    1 februari 2010
    Hoi Tanja!
    Misschien toch een idee om ooit nog eens je reisverhalen te gaan schrijven op dat paradijselijke eiland! Zo te zien aan alle reacties, heb je al een schare trouwe fans! Ik ben blij voor je dat het allemaal zo goed verloopt en ik blijf deze onderneming van jou heel stoer vinden !!
    Veel groeten, Lilian
  4. Loes:
    1 februari 2010
    Hoi Tanja,

    Hi Tanja
    je schrijft sneller dan ik lezen kan. (werd over Vestdijk ook gezegd) Ik denk dat er een schrijver in je zit. Ga zo door ! Erg leuk zo van je te horen. Ja ik heb wel geweten wie HCM was maar ben het vergeten.

    Sorry maar hartelijke groet vanuit een nog steeds koud en guur met veel wind en ijsregen Zeeuws Vlaanderen
  5. Anneke van Steenwijk:
    1 februari 2010
    Hoi Tanja,

    Heb ik net een heel verhaal uit mijn geschiedenisschrift van de 4e klas over Ho Tsji Minh (zoals daar staat) ter leringe ende vermaak aan je gestuurd, maar het komt niet over (ik stond off line). Hoofdstuk 'Koude Oorlog'. (Doos schoolspullen staat toevallig in de kast achter me). Ik weet nog wel dat ik dat indertijd dusdanig niet interessant vond dat het z.s.m. mijn andere oor weer uit ging. Afwisselend schrijf ik Ho of HTM om het makkelijk te houden. Had je toen nooit gedacht, dat je er nog eens rond zou lopen! P.S. 6 maart reunie, ik ga me maar eens aanmelden.

    Hier continu sneeuw erbij, ik hoef vandaag gelukkig niet verder dan Jumbo hier op de hoek.

    Groetjes van
    Anneke
  6. Anneke van Steenwijk:
    1 februari 2010
    Ik zal toch nog mijn toenmalige notities weergeven: Vietnam was vanaf eind 19e eeuw een Franse kolonie. Wil zelfstandig zijn. Vader van HTM moet Fransen helpen te besturen. Weigert Frans te leren. HTM leert wel Frans. Wil vrije landen zien. Hij komt in Frankrijk, vindt het gewone volk sympathiek. Leert het socialisme en communisme kennen. Terug in Vietnam krijgt hij veel aanhangers. Hij is vooral nationalist (Vietnam vrij). In WO II Japan in Vietnam. HTM probeert ze weg te krijgen. 1945 capitulatie Japan aan Fransen. HTM vecht tegen Fransen, guerilla. (1946-1950). Fransen krijgen steun van VS. 1954: beslissende slag bij Dien Bien Foe, Fransen geven zich over aan HTM.
    Dan ontstaat de scheiding in Noord en Zuid Vietnam. Noord onder HTM, Zuid onder Diem. Oppositie tegen Diem is Vietcong. In 1965 bombardeert Johnson Noord Vietnam om de steun aan de Vietcong onmogelijk te maken. In 1973 Zuid Vietnam in tweeen: deel onder Thien, deel onder Vietcong. Later is Vietnam 1 staat geworden.

    Kortom: veel oorlog! Ik leerde liever Frans (heb ik ook nog een leuk schriftje van).

    Groet van
    Anneke
  7. Tanja:
    1 februari 2010
    @ Anneke: zo iets stond er inderdaad ook in mijn reisgids, maar dan nog veel uitgebreider. Ik kan me helemaal niet herinneren dat ik dat met geschiedenis gehad heb.... Dat is nog veel erger dan ene oor in andere oor uit!
    Die slag bij Dien Bien Phu wordt trouwens in elke plaats herinnerd: er is altijd een straat die zo heet (zoals bij ons Laan 40-45 denk ik).

    Ik zit nu trouwens in een snikheet internetcafé in de backpackerswijk, want mijn e-reader moest dringend aan een USB-uitgang om op te laden. Gelukkig kost het maar 5000 dong per uur, dus ik surf even rustig in de rondte (5000 = 20 cent!).

    Groeten, Tanja
  8. Marian:
    1 februari 2010
    wel beetje geschokt door een ieder zijn historisch bewustzijn, bij mij doemen de herinneringen op van mijn (groningse) leraar diekstra die vol passie vertelde of htm die geloof had in het volk, maar van oorlog naar oorlog werd gesleept, maar toch ondertussen de vietnamese samenleving behoorlijk heeft ontdaan van het franse koloniasme. Grote dilemmas voor een idealistisch man, beetje obama problematiek eigenlijk( want die gaat straks ook van oorlog naar oorlog - van irak naar afghanistan, naar pakistan, misschien via yemen)
    tenminste dat is wat ik heb over gehouden van mijn geschiedenislessen van 30 jaar geleden( oeps ,wat ben ik oud)niet uit de boeken, maar uit de vertellingen van ene diekstra!!

    blijf vooral schrijven,