Ahoy vanuit Hanoi!

Ik ben er sinds vanmiddag 12.30 (bij jullie 06.30). Zoals afgesproken stond er een meneer met een luxeauto op me te wachten met een bordje met naam van mijn hotel en mijn naam erop. Tot mijn verrassing was mijn naam nog goed gespeld ook, inclusief mijn officiele voornaam. Best knap, want uitgesproken komt het niet in de buurt van mijn naam.

Eerst even gepind op de luchthaven. Dat leek me wel handig. Voor omgerekend een euro of 80 kreeg ik 2.000.000 dong. Voor een kopje thee bij een dure tent betaalde ik net 5000 dong, dus dat raakt voorlopig niet op.

Ik ben inmiddels wel ontzettend moe, maar dat is ook niet zo verwonderlijk nu ik zo'n 30 uur wakker ben. Ik ga zo dadelijk bij een klein restaurantje om de hoek eten en dan om 21.00 uur naar bed. En dan zit ik hopelijk voor het gevoel meteen in de goede tijdzone...

De rit van het de luchthaven was een belevenis. Het verkeer is een chaos. Het krioelt werkelijk van de brommertjes. Iedereen rijdt toeterend dwars door elkaar heen. De brommers worden gebruikt voor vervoer van van alles en nog wat. Varierend van hele families (ik zag vader/moeder/ertussen gepropt twee peuters, voorop liggend een baby), biggen (en dan een stuk of 15 in een soort constructie van ijzeren manden), heel veel (gebruikte) autobanden en fietsbinnenbanden (het is me een raadsel wat je daarmee zou moeten, maar dat terzijde). En ook heel bijzonder: een constructie waarmee je minstens 100 bladen met eieren kunt vervoeren (en dan die bladen van 30!). En dat is dan nog meer een deeltje van de score van een half uur in een auto. Kortom: je kijkt je ogen uit.

Vanmiddag ben ik een rondje in de buurt van het hotel gaan wandelen. Het zit in de oude stad (waar het dus krioelt van de mensen en de scootertjes). Het onhandige van die scootertjes is dat ze of rijden of stilstaan. En dat laatste doen ze dan weer op de stoep, waardoor ik weer op de weg moet lopen. Waar het dus krioelt van de scootertjes..

Een drukke weg oversteken is een bijzondere ervaring: overal gelezen dat je gewoon rustig moet blijven lopen en dan rijdt iedereen wel om je heen. Dat klopt, maar het voelt toch als tegennatuurlijk om gewoon voor een brommer/auto te stappen. De weg terug ging het redelijk vanzelf.

Vanmiddag zat ik even bij een meer hier vlak bij. In de gids las ik een verhaal over iets met een schildpad en een generaal. En dat ze die nog steeds zien (een soort monster van Loch Ness, maar dan anders). Ik zag dat als een soort bijgeloof, maar aan het eind van de middag werd het ineens heel erg druk (en dan echt heel erg druk, een stadskantoor vol). En er ontstond een soort massahysterie omdat steeds weer iemand anders de schildpad meende te zien. Het waren gewoon kringen van steentjes in het water, zag ik dan weer... Er zat een student naast me die engels sprak en die begon met een heel verhaal over die generaal en dat hij het land heeft bevrijd en dat hij een grote held is. Afijn om een lang verhaal kort te maken. Ik mocht er niet om lachen.

Kortom: ben hier nog maar een paar uur, maar het lijkt al veel langer.

Tot de volgende keer!